Dag 6: Verona - Ferrara (136 km)
(Jan Pieter) Vandaag waarschijnlijk de langste rit van deze vakantie voor de boeg: bijna 140 km van Verona tot Ferrara. We worden op tijd wakker en ook de gesopte fiets-setjes zijn droog. Ontbijt naar binnen en nu kijken hoe we uit “hotel California” kunnen ontsnappen. De fietsen staan in een garagebox in de kelder, maar eenmaal uit de lift kom je niet meer terug. Het moet in 1 keer goed, dus. Tassen blijven boven, die monteren we als we buiten zijn.
De eerste km in Verona zijn met het drukke Italiaanse verkeer best een uitdaging, maar de route komt na 3 km al op een dijkje terecht langs de Adige.
Zoals we inmiddels van de bedenker van de route gewend zijn, duurt het niet lang of het asfalt verandert in grind. We slingeren door de laagvlakte.
Het zou zomaar ook ergens langs de Linge zou kunnen zijn, alleen de vele verlaten en vervallen boerderijen zie je daar niet. Prachtige klaprozen doen hun best om het eentonige groen van fleurige accenten te voorzien.
We rijden zowaar over een aan Marco Pantani opgedragen fietspad.
Als we na 35 km de Adige verlaten,
komen we in een dorpje terecht waar vrijdagmorgen markt wordt gehouden.
Eerst inkopen in een plaatselijke buurtsuper waar een heel bejaard stel mij uiterst vriendelijk aan 4 beschuitdroge broodjes en 4 bananen helpt. Schade blijft beperkt tot €2,70 en nee, ze hebben niet terug van €20.
Langs vlakke wegen met weinig interessante zaken belanden we in Montagana, waar de stadskern geheel is ommuurd.
Met 60 km onder de bandjes door, een mooi moment voor een kop “Americano”-koffie en een croissant met roomvulling.
Die is loei-heet, dus een kaassoufle-ervaring rijker. Ronald heeft daarna nog trek dus dan ook maar de eerder bij de Lidl gekochte broodjes stiekem opgegeten. IK dacht appelbroodjes gekocht te hebben, maar pommodoro is tomaat, Duhen, geen appel. Ze smaken desondanks prima.
Door maar weer, nog 75 km voor de boeg. De pomodoro komt bij Ronald nog drie keer terug, dus waar voor het geld;-).
Precies op 100 km rijden we Fratta Polisine binnen en ploffen we neer op een bankje voor het stadhuis.
De Beschuitbroodjes, een croissant met knakworst en 771 ml yoghurt-drank verder zit de lunch er ook weer in en kijken we nog even naar een Venetiaanse Villa uit de 15e eeuw. In dit kleine gehucht staan 6 van deze opmerkelijke gebouwen. Één ervan wordt gerestaureerd en een dame zit heel geconcentreerd op de knieën met een klein sponsje de steen voor steen de muur schoon te maken. Je moet er maar zin in hebben.
Omdat de voorspelling is dat het rond 16:00 in Ferrara gaat storten van de regen, gaat het tempo behoorlijk omhoog en tikken we de 30 km/u aan. De knakworst heeft bij mij hetzelfde effect als de pomodoro bij Ronald.
“Even” wachten op de trein blijkt ook 5 minuten te kunnen zijn. Wat dan voorbij komt tart alle verwachtingen: helemaal volgespoten met graffiti walmt een dieselbus voorbij.
Daar is eindelijk de langverwachte Po. Na een km of 10 over de dijk te hebben gereden, buigen we af naar fietsstad nummero uno: Ferrara. Fietspaden genoeg, alleen staan er voor en na elke kruising van die irritante palen midden op de weg. Bij de Duomo een koffie besteld en binnen 3 minuten een 4 sterren onderkomen geboekt via Booking.com voor €56 met z’n 2-en incl ontbijt!
Hotel Maxxim ligt ook nog eens midden in het centrum, wat wil je nog meer? Nou douchen!
Op zoek naar een leuk eettentje stuitten we op La Cicclone waar we de lokale specialiteit cappellaci di Zucca.
Een soort grote tortellini met pompoenvulling en Bolognesesaus.
Terug naar het hotel en uitbuiken
Die Italianen leven wat het spoor betreft nog in de vorige eeuw