Etappe 10: Siena - Arcidosso (107 km)

(Ronald maar wel met flinke bier op) Uitslapen vanochtend want het ontbijt is pas vanaf 8 uur beschikbaar in de b&b. Er bleken 5 van de 6 kamers verhuurd in het grote appartement waardoor het opeens dringen werd in de "ontbijt ruimte". Maar behalve vers brood was alles wel aanwezig. Inpakken gaat steeds sneller en de fietsen de trap afrijden wordt ook routine. Dus om 8.40 staan we in het centrum van Siena waar de eerste toeristenstroom al weer op gang komt. Om steile steegjes te vermijden nemen we de buitenlus om er uit te komen.

Dan fietsen we richting de eerste lus van de strada bianche (voorjaarsklassieker met finish in Siena en berucht vanwege de witte grindwegen)  onder een strakblauwe lucht maar nog wel wat fris. Sorry Meneer Reitsma, dat we even onze eigen route volgen.

Na 15 km wegen met druk spitsverkeer wordt het rustiger en slaan we linksaf de eerste grindstrook op. Gek dat hier de profs met hun dure carbon fietsen ook overheen zijn gaan (zie video link voor 2019 editie). De eerste strook is nog redelijk vlak,

maar de tweede gaat echt soms steil omhoog. Er zijn stukjes bij van zelfs 16% en dat op grind! Het is een hele kunst om je voorwiel op de weg te houden. Snelheid zakt terug tot 5 km/u. 

Maar goed we komen er wel, gewoon volhouden.

JP schrikt zich rot in een gedeelte door een bos, als er vlak voor zijn wiel een wild zwijn de weg rennend oversteekt. Na 55 km (3 lusssen van SB gedaan, finish gisteren al) 

komen we weer op de Reitsma route in Buonconvento: Een redelijk dorp met vooral een goede COOP voor lunch inkopen. Direct voor de deur staan bankjes in de schaduw dus alles gelijk maar opgegeten.

Dan gaat het weer flink bergop met meerdere stukken tot 12%

vooral als we bij de hooggelegen dorpjes aankomen zoals Montalcino. De vergezichten zijn ook prachtig doordat je zo hoog fietst en het groen nog zo fris is.

Kijk maar naar de vele foto's die JP heeft genomen. Ik prefereer om langzaam door te fietsen maar JP stopt veelvuldig voor een mooie foto.

Dank je wel fotograaf. Als je goed kijkt zie je tinkie, winky en dypsie in teletubby land.

In Castelnuovo tijd voor een cola en caffé Americano tijdens het beraad waar we gaan pitten.

Helaas zelfs geen 3g netwerk dus booking.com laat het afweten, nog maar verder. We komen langs een schaapskudde zonder herder, maar met 5 honden die het zware werk opknappen. 

In Castel del piano (ski gebied voor de winter op Monte Amiata, oude vulkaan)

kiezen we voor Spa en wellness resort nog zo'n 6 km verderop de route. Die laatste klim ging tussen mijn oren zitten en sloeg over op de benen. Maar gewoon doordraaien dan kom je overal boven. Die 2000 hoogtemeters ga je wel voelen na 10 dagen.

Hotel is echt voor de winter, dus geen spa, geen zwembad maar wel vol met scholieren die de tijd van hun leven lijken te hebben. Oordopjes svp...

JP had gezien dat er vlakbij een eettentje zat en daar hebben we het toeristenmenu genomen:

Pasta vooraf, gegrilde kip, sla, frites, grote bier erbij en doppio koffie toe. Prijs is te laag om te noemen.(41 euro)

Nu gaan we de beentjes laten recupereren want de heuvels zijn nog niet voorbij, maar Rome is niet ver meer. Oh ja we zijn de 1000 km grens gepasseerd! Nog 200 km te gaan.

Lieve volgers en lezers hiermee hopen we jullie weer een beetje mee te laten genieten van onze reis.