Dag 9: Firenze - Siena (87km)

(Jan Pieter) Na de zondvloed van gisteren, is nu droog en de lucht blauw met wat wolken. Op naar het ontbijt! Het voelt wel fris, dus been- en armstukken gaan aan. De fietsen hebben op het terras gestald gestaan en nu is het dus weer tijd voor de reis van de 4e verdieping naar de begane grond.

Een beetje draaierig wordt je er wel van, maar uiteindelijk is alles beneden

en kunnen we ons in de ochtendspits van Firenze storten. 

De route van Reitsema pakken we weer op bij de brug van Sinterklaas (San Niccolo). Daarvoor rijden we wel een klein stukje tegen het verkeer in langs de Fiume. Vanaf de brug heb je een mooi overzicht met de Duomo erbij.

Na een beetje klimmen komen we op het Piazzale Michelangiolo, met helemaal een super uitzicht. Fotomoment!

De zon laat zich zien en de arm/been stukken gaan in de tas. we laten Firenze achter ons en duiken Toscane in.

Dat betekend dus klimmen en dalen en veel, heel veel olijfbomen,   klaprozen en irissen in de berm en prachtige vergezichten.

Het is super helder en we kunnen zelfs in de verte besneeuwde toppen zien. We kronkelen door kleine dorpjes

afgewisseld met wijngaarden en olijfboomgaarden.

Het wordt rond 10:30 tijd voor een bakkie met wat lekkers, dus stoppen we bij een barretje.

De omgeving is schitterend, dus we blijven foto’s maken.

Rond de middag, zien we een bordje van de COOP, perfect om de lunch-benodigdheden in te slaan. De supermarkt ligt wat verder van de route, dan we gedacht hadden, maar uiteindelijk vinden we m wel.

Gezellig kletsende dames die voor Ronald in de rij staan, zorgen voor wat oponthoud. Terug naar de route en nog wat km maken tot we een schilderachtig gelegen bankje vinden voor de broodjes met gedroogde ham en yoghurtdrank.

De helft van het bankje is bruikbaar, bij de andere helft ontbreken wat balkjes in de zitting, maar dat mag de pret niet drukken. We zitten inmiddels in San Donati in Poggio. Vanaf hier gaat het behoorlijk omhoog, ruim 300 meter stijging in een paar kilometer.

En, niet onbelangrijk, we zitten op de Chianti-route!

Het hoogste punt ligt vandaag op 623 meter en daarna gaat het hoofdzakelijk naar beneden.

15 km voor de finish kunnen we ons einddoel al in de verte zin liggen.

De finish klim is echter nog niet aan de beurt, eerst nog even omhoog voordat we bij Quercegossa aan de cola kunnen.

Op een terras, waar de voetbal-kennis van Ronald van pas komt om de lokale bevolking te intimideren, is een slaapplaats in het centrum snel gevonden.

Ronald trekt een jasje aan, ik niet. Niet slim, het wordt er niet warmer op en het spettert zelfs een beetje.

Op de rondweg naar Siena mist Ronald het fietspad aan de gebruikelijke (ja, het is Italië) linkerkant van de weg. De volgende 2 km zijn we gescheiden door een betonnen muur van 1 meter hoog. Gelukkig gaat het goed naar beneden en is dit stuk weg nog niet zo druk. Bij een tankstation houdt het fietspad sowieso op te bestaan en zijn we weer samen. Ronald heeft zijn huiswerk gedaan en wil graag de finish van de Strade Bianchi koers nafietsen. Daarvoor moeten de om de stad heen fietsen en aan de zuidkant de Strade Esterna di Fontebranda in.

Gelukkig gaat het niet zo stijl omhoog (16%!), anders zou het met beladen fietstassen niet te doen zijn. Bovenaan de bult rijdt een politie-patroulle die met wijs- en middelvinger een loopbeweging maakt: deze “domme” tourist had even niet op de borden gelet. De and(r)e(a) doet net of hij zelfs dat niet in de gaten heeft en fietst gewoon verder. Helaas komt zijn route (nog) niet op het plein uit. Maar bij de kerk, ook mooi!

Dat plein lukt wat later te voet wel, maar eerst naar de B&B. De eerste keer bellen helpt niet, bij de 2e poging gaat sesam wel open. Ook hier zit het complex hoog en droog: op de derde verdieping dit keer. Dat scheelt 1 verdieping als we de fietsen weer omhoog moeten sjouwen, grappen we. Bikes aan de ketting in het trappenhuis

en we gaan naar boven. Op de derde is het een gezellige chaos van diverse backpackers die kennelijk ook hier een plaatsje hebben gevonden. Er is verder geen beheerder in het hele pand te vinden. Ronald hoort iemand iets roepen over een mail met een code. Ja, na enig “escaperoom” zoeken, naar een code in een mail, blijkt er naast de voordeur een digitale kluis met daarin enveloppen met sleutels. Onze naam komt niet voor, dus het Amsterdamse bloed van Ronald kruipt waar het niet gaan kan en die pakt gewoon een envelop zonder naam: kamer 6. Dat blijkt een prima kamer, zelfs ruimte voor de fietsen, ha ha. Ik sms nog maar even naar de eigenaar dat wij nu in 6 zitten. Als we na het douchen de stad in willen lopen staat beneden een norse dame fotos te maken van onze fietsen. Dat blijkt niet te zijn omdat ze ze mooi vindt, maar “Is this uou bike? Hmm. Thats not possible!!!” OK, ok dan zetten we ze wel op de kamer...

Siena blijkt een bijzondere stad met smalle straten en hele hoge huizen en gebouwen die in een soort cirkels op een heuvel gebouwd zijn. Een echt doolhof. Rond 1300 woonden hier maar liefst 100.000 mensen. De pest maakte daar voor 2/3 een eind aan en die klap is Siena nooit meer te boven gekomen.

Lekker gegeten bij de Cani e Gato: Pici (dikke spagetti) en tortellini vooraf

en een lekker pittige runder stoofpot als secunda. Een doppio om het af te maken en hop naar de B&B terug.